jæja, whatever....sorry að ég sveik ykkur (þið sem tókuð 1.júlí loforð mitt sem heilagt....og það voru nokkrir t.d. ferskur í tékklandi)...búið að vera svo mikið að gera á klakanum.....ætti samt að byrja á því að mæla með BARCELONA....snilldarborg eða? Eina sem maður þarf að passa sig á, allavega ég, er að álpast ekki inn vitlausar búðir....meaning too expensive.....samt var það ekki my worst fear í Barcelona, heldur það sem gerðist þegar mín var að skoða SAGRADA FAMILIA.....VONA að þið hafið líka lent í þessu........þegar ég var komin eins hátt upp og ég gat, fékk ég þessa óstjórnlegu löngun til að prófa að HOPPA NIÐUR!!!!! Don't ask.....fannst ég ekki ráða við sjálfa mig....treysti mér eiginlega ekki fyrir sjálfri mér, þurfti stöðugt að halda í kallinn svo ég gerði nú ekki neina vitleysu....don't get me wrong, er ekki suicidal......spes tilfinning, gjörsamlega primal....hvað er þetta eiginlega? Hvað er svona spennandi við að henda sér niður af háhýsi? Guð, ég er alveg farin....en þetta er nú samt kannski skárra en að vilja henda öðrum niður;)